Tot in de jaren zeventig werden de spoorbomen en de seinen aan de spoorweg door een werknemer van de Nederlandse Spoorwegen bediend. Dat gebeurde aanvankelijk met de hand. Hier zien we mevrouw W. Timmer-van de Visch, die wachteres was bij de spoorwegovergang aan de Julianalaan in de spoorlijn Bilthoven – Zeist. Aan haar voeten ligt haar hondje Bobby, vermoedelijk geïnspireerd door de hond van Kuifje. De foto is gemaakt in 1942. (Coll Het Utrechts Archief) Uit de tekening onderaan uit 1889 blijkt dat een vrouwelijke wachter helemaal geen nieuwigheid was.
Een wachter of baanwachter was verantwoordelijk voor de veiligheid en de bewaking van een deel van een spoorbaan. Aanvankelijk gaven de baanwachters met vlaggen of lantaarns aan dat de spoorbaan veilig was. Vaak woonden ze in een baanwachterswoning of spoorhuisje in de buurt van het station langs de spoorweg. Hun diensttijden waren omstreeks 1900 heel lang, wat leidde tot vermoeidheid en ongelukken. De wachters bestaan in principe nog steeds, maar nu bedienen ze bomen, bruggen en seinen elektrisch.
In de tweede helft van de twintigste eeuw werden de meeste taken geautomatiseerd en teruggebracht naar centrale posten. Mevrouw Timmer woonde met haar gezin in het wachtershuisje aan het spoor dat later het adres Julianalaan 94 kreeg. Zij was wachter van 1928 tot 1942. Haar man was wegwerker.
DAB
U bevindt u op de Rondleiding over nostalgie. Voor het vervolg klik HIER.
Literatuur:
Het Utrechts Archief
Wikipedia
Zie ook: De stationschefwoning van Bilthoven op deze site.
