Het was geen makkelijke tijd, de winter van 1917, een van de laatste jaren van de Eerste Wereldoorlog. Dat was een oorlog die ook in Nederland voor voedselschaarste zorgde en dus was een haas een niet te versmaden stukje vlees. In februari plaatsten verschillende landelijke kranten een opmerkelijk bericht, een bericht over een haas. Wat was er met die haas aan de hand?

Het volgende was het geval. Een zware haas was te water geraakt bij het drinken uit een bijt in het ijs van de Biltsche Grift. Het ijs rond de open plek had het plompe dier niet kunnen dragen. De netelige situatie waarin de haas zich bevond, werd opgemerkt door een agent van de Biltse politie die het dier uit het water redde en meenam naar het bureau. Hierboven: De Biltsche Grift in 1919 (Collectie Veldhoven).

Hier kwam het dier weer tot leven. Dat was jammer want de levende haas moest volgens de geldende regels weer in de natuur worden losgelaten. Immers de jacht op hazen en konijnen was in februari gesloten. De Biltse politieman was niet voor een gat te vangen en bedacht een unieke oplossing. Hij liet de haas een testament maken. Hij stopte dat dat document in een koperen kokertje, dat hij om de hals van het dier bond. Het testament stelde dat bij overlijden van de haas, zijn stoffelijk overschot aan zijn redder, de agent van de Biltse politie, moest worden overhandigd. Of dit ooit gebeurt is, blijft onvermeld.

EvdV

Literatuur:

Algemeen Handelsblad, 17-02-1917

Leeuwarder Courant 20-02-1917