Meer dan één politicus koos ervoor om in Bilthoven te wonen. Dat gold ook voor Frans Andriessen, een katholieke jurist, die actief was in de landspolitiek en later in de Europese politiek. Hij woonde in de Händellaan 9 en later in een appartement aan de Rembrandtlaan. Op de foto zien we hem, sprekend op een bijeenkomst van de Europese Gemeenschap, de voorganger van de Europese Unie. (foto European Commission, Audiovisual Library).
Franciscus Henricus Johannes Joseph Andriessen werd op 2 april 1929 in Utrecht geboren. Zijn vader, Jan Andriessen, was actief bij de katholieke vakbeweging en lid van de Tweede Kamer voor de Rooms Katholieke Staatspartij (RKSP).
Frans studeerde rechten te Utrecht en werkte bij de katholieke arbeidersbeweging (KAB en vanaf 1964 Nederlands Katholiek Vakverbond). Zijn politieke loopbaan begon hij in 1958 als lid van de Provinciale Staten van Utrecht. Van 1967 tot 1977 was hij lid van de Tweede Kamer voor de KVP en van 1971-1977 was hij fractievoorzitter. Andriessen was niet direct betrokken bij het fusieproces van de KVP met de twee grote protestantse partijen, de Antirevolutionairen en de Christelijk-Historische Unie, die vanaf 1980 verder werkten onder de naam Christendemocratisch Appèl (het CDA).
In 1977 werd hij minister van Financiën in het kabinet Van Agt-Wiegel. Conflicten over de door hem voorgestelde bezuinigingen deden hem in 1980 besluiten af te treden. Er restte nog van 1980 tot 1981 een lidmaatschap van de Eerste Kamer. Nieuwe kansen boden de Europese Gemeenschap.
Van 1981 tot 1992 maakte hij deel uit van de Europese Commissie. Als Eurocommissaris trad hij in die jaren op verschillende terreinen naar voren. Hij was belast met internationale handel, met mededinging, met de sanering van de staalindustrie en met de zware portefeuille van landbouwzaken. Vanaf 1985 was hij ook vicevoorzitter van de Commissie. Hij werkte met J. Delors (Frankrijk) als voorzitter en later met G. Thorn (Luxemburg). Het waren ook jaren waarin onderhandeld werd over toetreding van een aantal Oost- Europese en Scandinavische landen en waarin de eerste stappen werden gezet inzake de euro, een gemeenschappelijke Europese munt.
Andriessen was, aldus de Volkskrant, een ‘knap en hardwerkend’ commissaris. Hij kende zijn dossiers. Aan het einde van zijn loopbaan in 1992 was hij getuige van de verdere integratie van de Europese Gemeenschap tot de Europese Unie. Dat was een verdere stap naar meer politieke en economische integratie, waaraan Andriessen in positieve zin had meegewerkt.
Hij doceerde van 1990-2009 Europese Integratie aan de Universiteit Utrecht. Na zijn aftreden kreeg hij meer tijd voor zijn hoogleraarschap. Hij overleed op 22 maart 2019 in Bilthoven. Hij is begraven op het kerkhof van de parochie Onze Lieve Vrouw van Altijddurende Bijstand.
PvH
Literatuur:
Johan Merriënboer, ‘Een monument van een commissaris’, Frans Andriessen, lid van de Europese Commissie’, in Gerrit Voerman e.a., De Nederlandse Eurocommissarissen. Amsterdam 2010.
