Hierboven zien we het graf van Herman Amelink, een vakbondsleider en ARP-politicus. Hij woonde een belangrijk deel van zijn leven in De Bilt. Hij is geboren in Lonneker (Ov.) in 1881, overleden in Utrecht in 1957, en begraven op de algemene begraafplaats Brandenburg in de Bilt. (Foto WK). Amelink was van 1915 tot 1946 de secretaris van het Christelijk Nationaal Vakverbond CNV. Hij was lid van de Tweede Kamer van 1931 tot 1946.
Herman Amelink werd geboren in een orthodox-protestants weversgezin dat negen kinderen telde. Na de lagere school bezocht hij de fabrieksschool van een Enschedese textielfabriek. Tot 1915, toen hij benoemd werd als betaald medewerker van de Nederlandsche Christelijke Textielarbeidersbond Unitas, werkte hij als wever in de fabriek. Door zijn gereformeerde levensbeschouwing en het daarmee gepaard gaande antisocialisme spande hij zich in voor het christelijk vakbondswerk. Daarbij werd hij met toenemende verantwoordelijkheden belast. 
Het ging hem vooral om sociale medezeggenschap in publiektrechterlijke bedrijfsorganen. Tot het uitbreken van de oorlog heeft Amelink mede de koers van het CNV bepaald. Zo redigeerde hij gedurende twintig jaar het vaksbondblad De Gids en schreef hij een tweedelige geschiedenis van het CNV: Onder eigen Banier (1940) en Met ontplooide Banieren (1950).
Amelink ontwikkelde zich in de jaren twintig tot pleitbezorger van de Publiekrechtelijke Bedrijfsorganisatie (PBO), waarbij hij werd geinspireerd door het gedachtegoed van Abraham Kuyper. Het ging hem daarbij vooral om sociale medezeggenschap via de vakorganisaties. Ook zag hij al voor de Tweede Wereldoorlog het belang in van internationale contacten en was hij in 1920 betrokken bij de oprichting van het Internationaal Christelijk Vakverbond. In 1928 stond hij aan de wieg van de Protestants-Christelijke Arbeidsinternationale.
In 1931 kwam Amelink in de Tweede Kamer voor de Anti-Revolutionaire Partij (ARP), waar hij het crisisbeleid van de regering Colijn steunde. De bezetting betekende feitelijk het einde van Amelinks aktieve leven. In 1941 werd hij samen met circa negentig andere antirevolutionairen gearresteerd en daarna verbleef hij o.a. in het concentratiekamp Buchenwald. Dit verblijf knakte zijn eerdere werklust en na de oorlog trok hij zich uit het openbare leven terug. In 1952 bedankte hij voor het lidmaatschap van de ARP uit onvrede over de samenwerking van die partij met de PvdA in het derde kabinet Drees. In 1953 werd hij voor zijn verdienste als inspirator van de PBO benoemd tot Officier in de Orde van Oranje-Nassau. Van omstreeks 1925 tot kort voor het uitbreken van de oorlog woonde Amelink aan de Looijdijk 123 in de Bilt.
Op zijn grafsteen staat de tekst uit Gezang 244 / 291: Nooit kan ’t geloof te veel verwachten.
WK
Literatuur:
H (Herman) Amelink-Parlement.com
Biografisch Portaal van Nederland.
BWSA: Biografisch Woordenboek van het Socialisme en Arbeidersbeweging in Nederland.
