Petrus Josephus Servatius Serrarens, geboren op twaalf november 1888 en gestorven op 26 augustus 1963, kwam op jonge leeftijd in dienst bij de katholieke vakbeweging. Door zijn werk kwam hij in aanraking met de stichting Herwonnen Levenskracht, die nauw betrokken was bij de oprichting van het Sanatorium Berg en Bosch. Naast zijn werk in de internationale vakbeweging was hij jarenlang volksvertegenwoordiger, zowel in de Eerste als Tweede Kamer. Hierboven: een foto van Serrarens (Internationaal Instituut voor Sociale Geschiedenis Amsterdam).
Na de H.B.S. volgde Serrarens een opleiding tot onderwijzer in Rotterdam, waarna hij een aantal jaren voor de klas stond. Via Piet Aalberse kwam hij in contact met de katholieke vakbeweging en in 1916 trad hij in dienst van deze organisatie. Zijn eerste werkplek was bij de net opgerichte vereniging tot bestrijding van T.B.C., Herwonnen Levenskracht. Al een jaar later trad hij toe tot zowel het bestuur van de vakvereniging als het bestuur van Herwonnen Levenskracht. Hij had door zijn goede vooropleiding een voorsprong op zijn medebestuurders.
Doordat hij zijn talen sprak werd de internationale vertegenwoordiging van de Nederlandse Katholieke Vakbeweging aan hem toevertrouwd. Als technisch adviseur nam hij actief deel aan verschillende internationale arbeidsconferenties georganiseerd door de International Labor Organisation (I.L.O.), een agentschap van de Volkerenbond en vervulde hij de functie van lid van de Hoge Raad voor de Arbeid van 1919 – 1928.
Na de eerste wereldoorlog zette hij zich in voor een internationale christelijke vakbondsorganisatie (I.C.V.) Hij had succes en in 1920 werd in den Haag de internationale christelijke vakbond opgericht waarvan hij tot secretaris werd gekozen. Bijna zijn hele werkzame leven bleef hij verbonden aan I.C.V. met het hoofdkantoor in Utrecht. Serrarens kende Bilthoven vanwege Berg en Bosch. Hij vestigde het secretariaat van de I.C.V. bewust in Utrecht en koos voor het Oosterpark in Bilthoven als woonplaats. Voor het perceel Schubertlaan 16 liet hij de bekende architect A. Kropholler een huis ontwerpen en bouwen. Hij noemde de villa Ithaka. (Zie de foto hieronder van het interieur, Het Utrechts Archief)
Naast zijn werk voor de vakbond was hij een actief kamerlid voor de K.V.P. met als specialiteit buitenlandse zaken. Hij bezette van 1929 tot 1937 een zetel in de Eerste Kamer en van 1937 tot 1952, onderbroken door de oorlog en een korte periode in 1948 , een zetel in de Tweede Kamer.
Kort voor de Tweede Wereldoorlog verhuisde hij het archief van de I.C.V. vanwege de oorlogsdreiging naar de I.L.O. in Geneve. Het secretariaat bleef wel in Utrecht. Zijn zorgen om de I.C.V. bleken terechte want op 01 juli 1940 werd het kantoor door de Duitsers gesloten en moest Serrarens onderduiken. Het lukte hem om de hele oorlog uit de handen van de Duitsers te blijven.
Na de oorlog zette hij zich opnieuw in voor de internationale vakbeweging en was hij een sterke pleitbezorger van de Europese integratie op verschillende gebieden o.a. als voorzitter van de Nederlandse Raad der Europese Beweging, een van de in die jaren actieve organisaties op dit gebied en als lid van de Raad van Europa. Ook was hij in 1948 betrokken bij het opstellen van de Verklaring van de Rechten van de Mens door de Verenigde Naties.
In 1952 werd hij benoemd tot rechter bij het hof van de Europese Gemeenschap voor Kolen en Staal. Het hof was een voorloper van het huidige Europese Hof. Hij overleed in 1963 in Berg en Bosch, de instelling waarbij hij, bij de oprichting nauw betrokken was geweest.
EvdV
Literatuur:
Geert van Goethem, The Anmsterdam International: The World of the International Federation of Trade Unions 1913-1945. Ashgate Publishing Ltd. 2006
De biografie P.J.S. Serrarens op Parlement.com
