Afbeelding: schoenmakerij Koelewijn, tussen Toyotadealer Rompelman (l) en Drogisterij Minjon, 1977 (privécollectie Theo Koelewijn). Ik ben nog steeds schoenmaker en de zaak bestaat ook nog, vertelt Theo Koelewijn (1945). Gesprekslocatie is het bedrijf MK-Skiservice, Rembrandtlaan 14a in Bilthoven. MK zijn de initialen van Menno Koelewijn, Theo’s zoon. Die bleek al heel jong een enorm skitalent en vond daarom zijn bestemming in de wintersport. Het bedrijf kan bogen op internationale faam waar het gaat om het prepareren van ski’s. Theo’s dochter Suzan is als voettherapeute ook aan het bedrijf verbonden. Voor de Nederlandse paralympische ploeg is MK een begrip. De Mentelity Foundation van wijlen Bibian Mentel is gevestigd in hun bedrijfshal.
Het verhaal van Koelewijn in Bilthoven begon in 1943 aan Julianalaan 31. Theo’s ouders waren op 4 mei van dat jaar het slachtoffer geworden van ‘dat andere bombardement op Rotterdam’, dat was veroorzaakt door geallieerden. Daarbij ging de schoenmakerij verloren, die sinds 1926 had bestaan.
Mijn moeder had een zus in Bilthoven en daar ging ze samen met mijn zus (1932) naartoe om bij te komen van de schrik, vertelt Theo. Toen de winkelruimte op Julianalaan 31 te huur bleek te staan, hebben mijn ouders die kans snel gegrepen. Van een terugkeer naar Rotterdam is het niet meer gekomen. Toen de winkel openging, stond er een hele rij mensen op straat te wachten. In die schaarse oorlogsjaren was veel behoefte aan schoenlappers. We waren echt niet de enige in de buurt. Je had Veldhuizen op de Vinkenlaan en Soeters, die zijn bedrijf had in een spoorwegwagon aan de Nachtegaallaan naast Van Huizen.
Theo was bevriend met Gerrit Westenbrink, Frits de Beer en Wim Brinkhorst, van de slagerij op nummer 23. Hij bezocht de Van Everdingenschool en ging vervolgens naar de Mavo aan de Leyenseweg. Die keuze bleek geen succes. Theo was geen student, maar in de wieg gelegd voor de praktijk van het schoenlappersvak. Dus werd het de LTS in Amersfoort. Je begon als leerling en dan werd je gezel. Na 12 jaar praktijkervaring mocht je jezelf meester noemen, net zoals dat vroeger bij de Gilden ging. Mijn vader was controleur op die school en als ik de opdracht in de klas onvoldoende had uitgevoerd, dan moest ik het ’s avonds onder zijn toezicht nog eens overdoen.
Korps Verzorgingstroepen
In 1964 ging Theo in militaire dienst en hij nam daarbij zijn vak mee; werd ingelijfd bij het Korps Verzorgingstroepen. In een team van veertien man verzorgden we het schoeisel en de uniformen van de manschappen. Twee jaar later trouwde ik. Ik was 21, mijn vrouw 19 jaar. Op datzelfde moment namen we de zaak over. We woonden achter de winkel. In 1970 kochten we het hele gebouw en verhuurden de beide bovenverdiepingen. Met de jaren liep de schoenmakerij terug, maar we vonden nieuwe markten in lederwaren en reisartikelen.
Op een goed moment begon zoon Menno in de schuur achter de winkel met zijn skibedrijf en vervolgens nam hij de zaak aan de voorkant ook over. Hij had ook een werkplaats aan de Koperwieklaan. Tien jaar geleden werd het pand verkocht. Het volgende adres was de hoek Leyenseweg, waar vader en zoon het voormalige magazijn van bouwbedrijf De Jong betrokken.
Daar woon ik nog steeds en ik repareer de schoenen van vaste klanten. Mijn zoon is nu gevestigd in een bedrijfspand tussen de Rembrandtlaan en het spoor. Het was niet eenvoudig om door de coronatijd te komen. De afzet was minimaal. Maar we hebben zolang een oplossing gevonden in de verhuur van kantoorunits. Op Julianalaan 31 is nu een kapsalon gevestigd.
Met dank aan Theo Koelewijn
VC
U bevindt u op de Rondleiding Bilthoven Centrum. Voor het vervolg klik HIER.
